'Hé, dat heb ik ook!' - Geloven in jezelf en eigen keuzes maken
Gepubliceerd op 27 januari 2022
Noa Joy vertelt waar zij mee worstelde, in welk boek zij herkenning vond en hoe dit haar heeft geholpen.
Wie is Noa Joy?
Ik ben Noa Joy, 21 jaar en online ondernemer die content maakt over mentale gezondheid voor hoogsensitieve jongvolwassenen. Ik studeer Psychologie aan de Universiteit Utrecht; vanuit de onderwerpen die ik daar tegenkom deel ik op Instagram inzichten en zet ik vraagtekens bij psychologische methodes en maatschappelijke manieren.
Naast mijn studie en eigen bedrijf kijk ik graag met mijn vriend een serie en wandel ik regelmatig. Zodra het weer kan drink ik graag ergens koffie of ga ik uit eten. En verder vind ik lezen een fijne bezigheid, zowel fictie als non-fictie boeken.
Waar heb je mee geworsteld in het leven?
Vooral met mijn zelfwaarde en zelfbeeld opkrikken. Ik ben altijd best capabel geweest, maar geloofde nooit in mezelf. Ik was best perfectionistisch ondanks dat ik dingen best oké kon, ik dacht dat het nooit goed genoeg was. Dat is wel de kern van mijn struggle.
Welke impact had dat voor jou?
Ik merkte dat vriendschappen vaak mislukten, wat impact had op mijn zelfbeeld. En doordat mijn zelfbeeld laag was, mislukten vriendschappen weer sneller. Ik zat dus vast in een neerwaartse spiraal, waarbij ik mijn eigen onzekerheden/angsten waarheid liet worden. Ook een familiedynamiek met diverse struggles heeft hier o.a. aan bijgedragen.
Daarnaast werd mijn dagelijks leven ook getekend door deze sociale angst en mijn perfectionisme. Ik was niet zozeer bang voor de mening van anderen, maar hield mezelf wel klein en ongezien. Dit was in een periode dat ieder mens zijn identiteit ontwikkelt (tienertijd) en daar onzeker over is, maar voor mij ging dat wel veel dieper. Ik had grote vraagtekens bij wat er nou goed aan mij was en wat er leuk of kenmerkend is aan mij. Ik ontdekte mijn identiteit vanuit een heel gespannen en negatieve bodem in mijzelf.
Op een gegeven moment kreeg ik psychosomatische klachten door mijn lage zelfbeeld en dit is uiteindelijk uitgemond in een burn-out in 2018. Al wist ik dat pas 2 jaar later, doordat de burn-out niet de erkenning kreeg die nodig was van mijzelf en mijn omgeving. Sinds het een naam kreeg, kon ik het ook langzaam voor mezelf gaan accepteren en ook gaan leven op een manier die herstel kon geven. Ik merk nu nog steeds dat ik spierspanning heb vanuit triggers die er ineens zijn en ik niet onder controle heb, maar ik probeer hier nu wel liefdevol mee om te gaan. Ik ben daar elke dag nog in aan het leren en groeien.
Welk boek zorgde bij jou voor veel herkenning?Ongetemd Leven van Glennon Doyle is echt by far mijn favoriete boek, ik ben sowieso groot fan van alles wat zij doet.
De schrijfster kreeg op haar 10e boulimia en raakte op haar 18e verslaafd, waar ze op haar 25e mee stopt; in het boek neemt ze de lezer mee in wat haar problemen voedde en hoe dat sterk wordt beïnvloed door je opvoeding en maatschappij. Het boek is opgebouwd in 3 delen: Gekooid, Sleutels en Vrij. Ik het eerste deel beschrijft ze 11 situaties uit haar leven waarin ze je de ogen opent voor situaties in je eigen leven waarin je handelt vanuit wat je van anderen hebt geleerd, maar wat niet meer echt voor je werkt. In het gedeelte Sleutels leert Glennon je 4 stappen waarmee je wél vanuit vrijheid kunt gaan leven, namelijk: Voelen, Weten, Zien en Laat het afbranden. Klinkt een beetje vreemd, maar ook dat laatste is belangrijk, zie het als iets echt doorvoelen en dan loslaten. In het laatste deel vertelt de schrijfster in 50 (!) anekdotes uit haar eigen leven hoe ze deze sleutels toepast.
Wat herkende je van je eigen leven in dit boek en wat deed dit met je?
Ik vond vooral haar verhaal heel bijzonder, hoe zij haar gevoeligheid beschrijft.
Zelf ben ik ook hoogsensitief, ervaarde ik dingen zeer intens en had ik ook een verslavingsachtig kantje. Alles wat ze beschreef was zo herkenbaar. Ik twijfelde veel aan mijzelf, vroeg me af of wat ik ervaarde op mijn leeftijd wel legitiem en echt was; dit boek gaf mij veel erkenning dat ik niet de enige ben die hiermee worstelde. Daarnaast herkende ik me ook erg in hoe zij bepaalde momenten uit haar leven beschreef en hoe intens dit voor haar was.
Dit boek gaf mij een vrijbrief om mezelf te accepteren zoals ik ben.
Wat heeft dit boek voor jou veranderd in het dagelijks leven?Vroeger stond ik om 5 uur op vanuit de verkeerde brandstof: ik deelde gelijk m’n hele dag in blokken met taken in, de hele dag was ik bezig om dingen te bereiken, om vervolgens ‘s avonds overprikkeld in bed te liggen.
Dit boek heeft me geleerd om te voelen, weten, zien en laten afbranden. Mediteren wordt erin aangemoedigd, stil zijn om te voelen. Voelen leerde mij om mezelf niet langer te negeren en mezelf niet meer onjuist gemotiveerde doelen op te leggen. Ik kan nu m’n gevoelens veel beter horen en daar ook echt naar luisteren, ik durf om dingen anders te doen dan ik had bedacht als ik daar behoefte aan heb. Als ik nu opsta en nog echt moe ben, dan ga ik daar niet doorheen duwen. Mijn keuzes zijn nu veel meer intern gemotiveerd vanuit een liefdevol beeld van mezelf.
Wat is het mooiste inzicht uit het boek voor jou?
Mijn favoriete hoofdstuk uit het boek is ‘IJsberen’, hierin vertelt Glennon een verhaal waarin haar dochter op school hoorde ‘de ijsberen gaan langzaam dood, daar kunnen we niks aan doen. Ga nu maar buiten spelen’. Dit meisje werd daar zó door geraakt, was geschokt dat er zoiets gruwelijks gaande was en er niks aan gedaan werd. Zo’n ervaring heb ik zelf ook gehad toen in 6VWO een leraar in het eerste uur vertelde dat in de toekomst alle banen worden overgenomen door robots en wij als mensen zullen doodgaan van verveling. Ik was echt hélemaal van de leg, was dit ook mijn toekomst? Ik herkende me dus enorm in hoe intens iemand dingen kan beleven, de impact die dat op mij als persoon heeft, terwijl de dag voor ‘de rest van de wereld’ gewoon business-as-usual doorgaat. Ik leerde dat mijn beleving van situaties er ook gewoon mag zijn, dat ik dat niet hoef weg te stoppen.
Welke tip zou je lezers willen geven?
De gevoelens die je hebt zijn bedoeld om gevoeld te worden, niet alleen maar blijheid en tevredenheid, maar ook boosheid, verdriet, alles. Voel je emoties, voel alles, dan leef je écht. Pas als je alles toelaat, dan leef je echt volledig, zoals jij het leven ervaart, niet zoals anderen je kunnen laten geloven hoe het hoort.
Geniet van het leven, verwerk het en leef vanuit jezelf i.p.v. het leven om je heen te laten bepalen hoe je dat doet.
Benieuwd naar meer van Noa Joy? Je kunt haar volgen op Instagram. Op NoaJoy.com deelt ze op haar blog over diverse mentale en psychologische onderwerpen en biedt ze Vriendenadvies aan voor HSP’s die even behoefte hebben aan gesprek over wat je allemaal bezighoudt.
Heb jij ook een boek, podcast of social media account waar jij veel van jezelf in herkende en dat jou op weg heeft geholpen in jouw proces? Dan wil ik je graag uitdagen om daarover te delen, zodat anderen zich weer in jouw verhaal kunnen herkennen. Geef je hier op voor de blogserie ‘Hé, dat heb ik ook!’.